Harbiden de öyle...

Geçenlerde Kumbaracı yokuşundaki Leb-i Derya'dan çıktık "o" kızla. Gecenin ayazı sağlam vurdu suratımıza, sarsıldık bir güzel. Yokuşu tırmanmaya başladık. İki üç adım sonra sağ tarafta yüksekçe bir duvarın üstünde bir duvar yazısı ilişti gözüme.

bazı kızlar çok güzel

Herhangi bir noktalama işareti, büyük harf, ne bileyim duygu veya vurgu bildiren herhangi bir şey... Hiçbiri yok duvarda. Sadece yazı...

En başta güldüm, baya güldüm hem de. Az daha ilerleyip biraz üzerine düşününce çok derin geldi yazı, çok sayıda farklı hissi barındırıyor içinde sanki. İsyan, öfke, kabullenme, hayranlık, arzu, aşk, apaçilik, sarkıntılık, sahiplenme, bulma, isteme, bulamama, fark etme, olaya uyanma, uyandığına sevinme, uyuduğuna üzülme, kızma, efkârlanma... ne bileyim çok farklı bir sürü duygu geldi aklıma, içimden geçiverdiler hepsi. Yazan ne düşündü, hangisini hissetti, hangi kafadaydı bilemiyorum. Belki hepsini, belki birkaçını, muhtemelen hiçbirini... ama bana hepsini bir solukta hissettirdiği için bu anonim kahramana teşekkürü borç biliyorum.

Resim gördüğüm duvarın değil ama aklımda kaldığınca buna benziyordu. Böyle muntazam ve itinalı yazılmıştı. Ne bileyim belki de farkındaydı yazan lafın güzelliğinin.

Ha bu arada farkettim ki gördüğüm yazı tek değilmiş. Daha nicesi varmış aynı yazının, sözlükte başlığı bile varmış. Ama olay o değil, yazanların neler hissettiğini de bilmek mümkün değil, neden yazdıklarını da... Asıl olay içerikte ve evet yazan bilmiyor olsa da lafın içi baya bir dolu bence...

Hepsi bir yana, harbiden de öyle... bazıları belki diğerlerinden daha güzel, bazıları daha az... ama gerçekten de bazı kızlar çok güzel... hele "o" kızlar...